Roboty malarskie uważane są za czynności, których wykonanie można przeprowadzić na tzw. własną rękę, ograniczając koszty zatrudnienia wykwalifikowanej ekipy budowlanej. Brak doświadczenia może okazać się zgubny- użycie niewłaściwego rodzaju produktu lub wykonywanie prac przy nieodpowiednio dobranej temperaturze może prowadzić do konieczności powtórnego malowania, a w skrajnych przypadkach kładzenia nowych tynków.

Z uwagi na stopień dokładności przygotowania podłoża, jakość użytego materiału, liczbę warstw w powłoce oraz sposób wykończenia powierzchni przygotowanej do pokrycia farbą wyróżniamy następujące rodzaje malowania:

-malowanie uproszczone, stosowane w pomieszczeniach o mniejszym znaczeniu użytkowym, np. w piwnicach, budynkach gospodarczych itp.,

-malowanie zwykłe, charakterystyczne dla masowego budownictwa o przeciętnym standardzie wykończenia,

-malowanie wysokojakościowe, stosowane w obiektach o wyższym standardzie, jak np. budynki użyteczności publicznej.

W ramach wymienionych wyżej rodzajów malowania wyodrębnić można także poszczególne techniki. Ich klasyfikacja odbywa się w oparciu o rodzaj substancji wchodzącej w skład farby. Są to: technika wapienna, technika cementowa, technika klejowa, technika kazeinowa, technika emulsyjna, technika olejno-lakiernicza. Poniżej opisane zostały sposoby charakteryzujące się największą częstotliwością stosowania.

Technika wapienna jest najtańszym sposobem pokrycia powierzchni, co jednak wpływa na ograniczoną trwałość rezultatów wykonywanych przy jej użyciu prac. Znaczną część stosowanego produktu stanowi tzw. ciasto wapienne. Inne, wchodzące w skład produktu substancje to pigmenty, stanowiące najwyżej 10 % ,oraz spoiwa wodorozcieńczalne, takie jak klej celulozowy czy klej skrobiowy. Powłoki wapienne nadają się szczególnie do pokrywania świeżych powierzchni alkalicznych, podłoży betonowych, tynków wapiennych, cementowo-wapiennych itp. Nie można wykorzystywać ich natomiast na podłoża malowane innymi farbami i powierzchnie wykonane z drewna. Powłoki wapienne charakteryzują właściwości antyseptyczne. Aplikacja farby odbywa się za pomocą aparatów natryskowych oraz pędzli ławkowych.

Technika cementowa wykonywana jest w oparciu o produkty zawierające cement portlandzki biały lub szary. Specyfika warunków koniecznych do prawidłowego twardnienia farby czyni ją skuteczną w sytuacji aplikowania substancji na świeże podłoża betonowe, tynki elewacyjne oraz wnętrza pomieszczeń wilgotnych. Podobnie jak w przypadku poprzednio opisanej techniki, skład procentowy zawartości pigmentu to maksymalnie 10 %. Obecnie skład farby uzupełniany jest także o polioctan winylu, podnoszący znacznie jakość produktu, co wpływa na wzrost zainteresowania przeprowadzaniem prac w oparciu o tą technikę. Powłoki charakteryzuje dobra przyczepność do podłoży z materiałów mineralnych i odporność na działanie czynników atmosferycznych. Sposób nakładania farby jest analogiczny do techniki wapiennej.

Farba wykorzystywana w technice klejowej do połączenie roztworu kleju, pigmentu i wody. Skład procentowy odpowiedzialnego za nadanie koloru pigmentu, sporządzonego głównie przy użyciu kredy malarskiej lub pławionej, waha się 10 do nawet 60 % i determinuje intensywność uzyskanej barwy- od kolorów jasnych do pełnych. Szeroka gama możliwych rozwiązań kolorystycznych sprawia, iż technika ta cieszy się dużą popularnością. Powłoki klejowe sprawdzają się w sytuacji pokrywania tynków, murów ceglanych, płyt drewnopodobnych czy ścian tapetowych. Nie zaleca się natomiast ich stosowania na podłoża wykonane z drewna, metali oraz na podłożach wilgotnych i alkalicznych. Wadą techniki klejowej jest brak odporności na oddziaływanie wilgoci. Farby nakłada się przy użyciu wałków malarskich, pędzli ławkowych, aparatów natryskowych lub aparatów do natrysku hydrodynamicznego.

W technice emulsyjnej wykorzystuje się farby przygotowane fabrycznie. W skład mieszanki wchodzą drobniutkie cząsteczki nierozpuszczalnej w H2O substancji błonotwórczej, wody oraz substancji emulgującej. Przed użyciem produktu należy go dokładnie wymieszać. Malowanie odbywa się za pomocą pędzla ławkowego, wałków lub pistoletów natryskowych i możliwe jest do wykonania niemal na każdym rodzaju powierzchni, zarówno wewnątrz pomieszczeń, jak i w przypadku elewacji zewnętrznych. Ograniczenie stanowi natomiast temperatura- w okresie zimowym nie powinno dopuścić się do zamarznięcia farby, może to bowiem uniemożliwić jej zastosowanie. Liczne zalety, takie jak wodoodporność, dobra przyczepność do podłoża, elastyczność, odporność na działania mechaniczne, możliwość zmywania czy „oddychanie ścian” stawiają technikę emulsyjną na szczycie zestawienia najczęściej stosowanych technik malarskich.